Wiele osób wroną określa duże czarne ptaki, co skrzeczą. Tym czasem nie wiedzą oni, że wrony, spośród krukowatych, wyróżniają się niecałkowitym czarnym ubarwieniem, bo ich pióra na torsie są szare.
Wytłumaczę też czemu o tym ptaku piszę akurat teraz. Powodem jest dosyć duży nalot tych ptaków w okolice mojej działki. Oczywiście w poprzednich latach spotykałem w tej okolicy te ptaki, ale na pewno nie takie ilości. Może 35 wron na jednym drzewie, to nie jest zawrotna liczba, ale sama obecność tych ptaków poza miastem podczas zimy jest dla mnie zadziwiające. Większe aglomeryzacje, dla ptaków, mają znaczenie jako wyspy ciepła. Wieloletnie obserwacje meteorologiczne pokazują, że średnia temperatura w miastach jest wyższa od tej zanotowanej w tym samym czasie poza miastem. Powodem takiego stanu rzeczy może być np. ciepła zima, która w tym roku odwiedziła Polskę. Paki nie muszą przebywać w mieście, żeby się ogrzać i niektóre z nich uciekają na wieś. Innym przykładem wpływu temperatury w zimie na ptaki może być organizowanie się wróbli i mazurków w większe grupy. W poprzednich latach, gdy temperatura powietrza była niższa niż w tym roku, widywałem duże grupy ptaków wróblowych, które liczyły po 100 i więcej osobników. W tym roku nie widać takich grup, czego powodem może być różnica temperatur. Gdy jest zimno ptaki organizują się w większe grupy, aby się wzajemnie ogrzewać. Jednak jak widać pogoda tej zimy ich do tego nie zmusza.
Dobrze, wróćmy teraz do naszego ptaka tygodnia. Długość ciała dorosłych osobników to 44-49cm, co klasyfikuje ten gatunek jako całkiem sporego ptaka, którego możemy znaleźć za oknem. Inteligencja tych zwierząt jest zachwycająca. Doktor Kruszewicz, dyrektor warszawskiego zoo i zapalony ornitolog, opisuje ciekawe zachowanie wron. Zauważył, że gdy wrony znajdą jakieś orzechy trudne do rozbicia, lecą nad najbliższą drogę, spuszczają pokarm na ulicę i czekają, aż któryś z przejeżdżających samochodów, go rozbije. Wtedy czekają na uspokojenie ruchu drogowego, aby móc podlecieć do rozbitego orzecha i go zjeść.
Mam nadzieję, że zainteresowałem Was tym ptakiem i jestem wręcz pewny, że nie będziecie przechodzić obojętnie obok „skrzeczących” ptaków.
Źródło zdjęcia: http://www.clanga.com/index.php/gallery/show_by_birdname/Ptaki%20pospolite/wrona+siwa/1
). Ostatnio miałem urodziny, a od moich kochanych rodziców dostałem książkę na jaką długo czekałem – „Podróżnik fotograficzny” Jacka Boneckiego. W ogóle na tego autora czaiłem się w księgarniach od dawna. Ta książka jest połączeniem podręcznika do fotografii i albumu. Pan Jacek na przykładach swoich zdjęć omawia ważne pojęcia z fotografii, a przy okazji opowiada o swoich podróżach (a nie są byle jakie wyprawy, np.: fotografował Dakar). Polecam tą książkę dla każdego, kto chociaż w małym stopniu interesuje się fotografią.
